Nartorolki do techniki klasycznej to nie tylko letni substytut nart biegowych, ale także doskonałe narzędzie do treningu i rekreacji sportowej. Ich wybór powinien być przemyślany, szczególnie że sprzęt różni się w wielu kluczowych aspektach: od długości mostów, przez budulec ramy, aż po rodzaj i prędkość kół.  W tym przewodniku dowiesz się, jak dobrać nartorolki techniki klasycznej w zależności od zaawansowania i potrzeb.

Nartorolki do klasyka łatwiejsze dla osób z doświadczeniami na nartorolkach łyżwowych

Na nartach biegowych dla osób początkujących technika klasyczna jest zazwyczaj łatwiejsza do opanowania niż łyżwowa. Ruchy są bardziej naturalne, przypominają marsz lub bieg, a poruszanie się klasykiem wymaga mniej siły i kondycji. Niestety ta zasada nie sprawdza się na nartorolkach. Przygodę z tą aktywnością lepiej zaczynać od stylu łyżwowego, a do biegania techniką klasyczną na nartorolkach warto mieć już pewne doświadczenia w jeździe z kijami na małych kółkach po asfalcie. Przeczytaj więcej od jakiej techniki lepiej zaczynać naukę jazdy na nartorolkach.

Nartorolki sportowe i terenowe

Spośród aktualnie produkowanych nartorolek do klasyka niemal wszystkie modele to sprzęt sportowy. Służy do imitacji biegu narciarskiego na przygotowanych maszynowo trasach narciarskich. Takie nartorolki przeznaczone są do biegania tylko po asfalcie i pozwalają idealnie odwzorować technikę narciarską. Sportowcy uprawiający biegi narciarskie i biathlon wykorzystują do treningu specjalistycznego praktycznie wyłącznie nartorolki sportowe. W tym tekście skupimy się na opisie cech nartorolek sportowych do techniki klasycznej - treningowych i startowych. Podpowiemy też jak dobrać nartorolki do techniki klasycznej, by dobrze służyły do różnym grupom użytkowników.

Nartorolki terenowe do techniki klasycznej to rzadkość w ofercie producentów. Popularniejsze są rolki terenowe, które zamiast wiązania narciarskiego wykorzystują “ortezy” pozwalające usztywnić staw skokowy i przymocować sprzęt do nóg użytkownika. Są zaprojektowane głównie do biegania stylem łyżwowym, ale niektóre umożliwiają poruszanie się krokami przypominającymi klasyk. Nie pozwalają one jednak na dokładne odwzorowanie techniki. Jedynym dostępnym w naszym sklepie modelem nartorolek terenowych stworzonym do biegania klasykiem jest Vexa Off Road Classic by Elpex. 

Sprzęt terenowy służy przede wszystkim rekreacji i turystyce. Jego podstawową zaletą jest możliwość jazdy z kijami poza asfaltem.

Różnice w budowie nartorolek do techniki klasycznej

Na rynku znajdziesz wiele modeli nartorolek do techniki klasycznej. Mogą różnić się długością mostów nośnych i materiałem, z którego je zbudowano, także rozmiarem i kształtem kół. Poniżej opisujemy jaki wpływ mają poszczególne cechy nartorolek na ich zachowanie oraz jak dobrać nartorolki do techniki klasycznej pod kątem wykorzystania różnych ich właściwości.

Mosty nośne nartorolek - długość

Mosty, zwane też szynami, to element łączący przednie i tylne koła. To też platforma, do której przykręcane są wiązania. W nartorolkach do klasyka mosty są wyraźnie dłuższe niż w modelach do łyżwy. Dzięki temu łatwiej je wyważyć, nartorolki lepiej się też prowadzą. Przy kroku naprzemianstronnym i jednokroku po odbiciu zwisając swobodnie dłuższe mosty pozwalają nartorolce oprzeć się na przednim kole (to imituje oparcie narty na czubie). Zbyt krótki most mógłby nie dosięgać do podłoża.

Jaką długość mostów nartorolek wybrać?

W skrócie - mosty do klasyka mogą, a nawet powinny być długie. Wybierz nartorolki, w których odległość pomiędzy osiami kół wynosi przynajmniej 70 cm, a nawet więcej. Nie ma znaczenia, czy będzie to 70, 71, 72, a może 78 cm. Kilka centymetrów mniej czy więcej to nieodczuwalne różnice. 

Krótsze mosty mogą wybrać osoby niskie. Sprawdzą się też u dzieci. Takie nartorolki będą lżejsze, łatwiej też się nimi manewruje, a proporcja ich długości do małego wzrostu będzie bardziej naturalna.

Mosty nośne nartorolek - budulec

Mosty mogą być sztywne, lub elastyczne. Te pierwsze zbudowane są niemal zawsze z aluminium lotniczego. To materiał lekki i wytrzymały, a w dodatku stosunkowo tani. Ich wadą jest sztywność konstrukcji.

Na rynku obecnych jest też wiele modeli nartorolek z mostami, które się uginają. Zbudowane są najczęściej z kompozytów lub włókien węglowych. W tej pierwszej odmianie z reguły są odczuwalnie cięższe niż aluminiowe. Konstrukcje elastyczne mają wiele zalet: 

• tłumią drgania i chronią stawy (ochrona zdrowia),
• ułatwiają jazdę po chropowatym asfalcie (uniwersalność),
• pozwalają przednim kołom na łatwiejsze pokonywanie przeszkód jak kamyki, gałęzie itp. (bezpieczeństwo),
• rozpraszają siły podobnie jak śnieg przy biegu na nartach (imitacja biegu narciarskiego).

Z czego zbudowane mosty nartorolek wybrać?

Jeśli poszukujesz sprzętu do treningu i rekreacji, a możesz sobie pozwolić na nieco wyższy wydatek, wybierz nartorolki z mostami elastycznymi. Mają niemal same zalety. Czy są sporo droższe? Dopłata do mostu elastycznego w stosunku do aluminiowego w nartorolkach tej samej marki to zazwyczaj kilkaset złotych. Ale można znaleźć na rynku modele na mostach kompozytowych, które są bardziej przystępne cenowo, niż podstawowy sprzęt innych marek. Przykładem solidnych i nartorolek do techniki klasycznej w dobrej cenie jest model Vexa 68FW Flex Composite.

Jeżeli planujesz zakup sprzętu startowego do udziału w zawodach techniką klasyczną, w niektórych wypadkach lepiej sprawdzą się sztywne, aluminiowe mosty nośne. Jeśli trasa zawodów wymaga korzystania z kroków z odbicia (krok naprzemianstronny i jednokrok), przy sztywnym moście, w którym siła odbicia nie rozprasza się, pokonanie dystansu będzie kosztować mniej wysiłku. Jednak na trasach płaskich przy bezkroku większe prędkości osiągną nartorolki zbudowane na mostach elastycznych, dzięki którym przednie koła łatwiej przejadą po nierównościach nawierzchni nie tracąc przy tym impetu.

Jakie wybrać mosty nartorolek, by mieć uniwersalny sprzęt do startów i treningu? Oceń, do jakich celów będziesz ich częściej używać. Jeśli większość czasu zamierzasz na nich trenować, a starty będą sporadyczne, wybierz nartorolki na mostach elastycznych. Jeśli sprzęt ma służyć głównie do ścigania się, zwłaszcza na trasach pod górę, wybierz nartorolki ze sztywnymi mostami.

Zainteresowanych mostami nośnymi nartorolek odsyłamy do tekstu w portalu nartorolki.pl - Budowa nartorolek: wszystko o mostach nośnych.

Koła nartorolek - wymiary

Wymiary kół nartorolek bezpośrednio wpływają na ich zachowanie na trasie. W sprzęcie do klasyka producenci stosują koła o średnicy od 60 do 80 mm. Im mniejsza średnica, tym nartorolki bardziej stabilne (mniej się chyboczą, łatwiej o zachowanie równowagi), za to większe koło łatwiej pokonuje nierówności trasy.

Szerokość kół do techniki klasycznej mierzy z reguły od 38 do nawet 60 mm. Im większy wymiar, tym szersza podstawa, a co za tym idzie stabilność. Osobom, które nie są jeszcze zaawansowane na nartorolkach do klasyka, polecamy koła szersze (przynajmniej 44 mm). Odradzamy koła wąskie (38-40 mm). 

Z drugiej strony węższe koła lepiej się prowadzą, łatwiej się nimi skręca, czy koryguje kierunek jazdy. Węższe koła mają też tendencję do utrzymania kierunku jazdy oraz większą zdolność do obicia ewentualnych małych przeszkód na drodze (kamyki). Niemniej jednak ich zalety wykorzystają głównie bardziej zaawansowani sportowcy.

Większość producentów nartorolek w swoich modelach do klasyka stosuje koła o wymiarach około 75x45 mm. Stanowią dobry kompromis pomiędzy stabilnością, zdolnością do pokonywania nierówności na trasie, jak też predyspozycjami do skutecznych manewrów.

Koła nartorolek - kształt

Nieodpowiedni kształt podstawy kół do techniki klasycznej może bardzo utrudnić korzystanie z nartorolek. Nie ma jednej, uniwersalnej formy kół sprawdzającej się w każdych warunkach. Przekrój podstawy bieżni w kołach do klasyka może być zaokrąglony lub płaski. Na co wpływa?

Płaska bieżnia - takie koła są bardziej stabilne, ale trudniej się nimi skręca, czy koryguje kierunek jazdy. Miewają też tendencję do ściągania przy większych prędkościach, np. podczas zjazdów. Dlatego polecane są głównie osobom początkującym, dla których stabilność i ułatwienie w utrzymaniu równowagi jest kluczowe w pierwszym okresie nauki. 

Zaokrąglona bieżnia - umożliwia skuteczniejsze manewrowanie, nartorolki łatwiej skręcają, mniej ściągają na zjazdach lub wcale. Dają jednak mniejsze podparcie, więc nartorolka bardziej chybocze się na boki i nie daje pewnej podstawy.

Na obrazku: kształt koła i jego wpływ na stabilność. Koła płaskie dają szerszą podstawę (X) niż koła zaokrąglone (Y).

Najczęściej spotykany kształt bieżni w nartorolkach dostępnych na rynku jest lekko zaokrąglony. Takie koła są najbardziej uniwersalne i o ile w początkowej fazie nauki będą mniej stabilne, na dłuższą metę sprawdzają się lepiej.

Koła nartorolek - tworzywo i twardość

Bieżnie kół nartorolek z reguły wykonane są z gumy. To najlepszy materiał do zastosowań treningowych i rekreacyjnych. Guma zachowuje przyczepność nawet na wilgotnych nawierzchniach. Po części tłumi też negatywne wibracje, czy uderzenia pochodzące z podłoża. Umożliwia jazdę z bezpiecznymi prędkościami. Jest też wystarczająco trwała.

W ofertach niektórych producentów można spotkać też koła wykonane z poliuretanu. To tworzywo choć mniej przyczepne i twardsze umożliwia osiąganie wyższych prędkości, dlatego wykorzystuje się je głównie w sprzęcie startowym. W Polsce panuje zwyczaj rywalizowania na kołach gumowych, dlatego nartorolki do klasyka na kołach poliuretanowych nie cieszą się popularnością.

Twardość koła wpływa na jego zachowanie. W wypadku kół gumowych im twardsze, tym wolniejsze. Na szybkość koła wpływają też inne czynniki i często koła różnych marek mają podobną prędkość mimo różnic w twardości.

Koła miękkie przyjemniej się prowadzą i lepiej tłumią nierówności. Często też mają lepszą przyczepność. Koła twardsze zachowują za to kierunek jazdy nawet przy dużych prędkościach.

Koła nartorolek - prędkość

Niektórzy producenci oferują koła o różnej prędkości. Mają one różne zastosowania. Większość marek stosuje numeryczne oznaczenia szybkości kół gumowych: 

• 1 - szybkie - zastosowanie:
  • szybka rekreacyjna - gdy chcemy cieszyć się swobodną jazdą bez wysiłku
  • początkowe ułatwienie - gdy użytkownik ma wyjątkowo mało siły lub bardzo słabą kondycję
  • rywalizacja - gdy celem jest uzyskanie dużych prędkości
  • treningi szybkościowe
• 2 - średnie (standardowe) - sprawdzają się u większości osób i celów, zastosowanie:
  • nauka podstaw
  • trening techniczny
  • długie wybiegania
• 3 - wolne - zastosowanie:
  • dla zaawansowanych sportowców potrzebujących większego oporu, zwłaszcza gdy prowadzą trening na nizinach
  • treningi siły wytrzymałościowej
• 4 - bardzo wolne
  • dla elity sportowej, dla zawodników wyczynowych, którym nie wystarczają opory kół o prędkości 3

Nie ma standardu prędkości i oznaczeń. Rozróżnienie prędkości ma sens z reguły pomiędzy kołami jednej marki, a nawet jednego modelu kół. Koło oznaczone tą samą cyferką może mieć różną prędkość u różnych producentów. Z reguły jednak koła dwójki (prędkość średnia) rozwijają zbliżone prędkości u większości marek.

Osobom mniej zaawansowanym sportowo, także pod względem doświadczeń na nartorolkach, polecamy korzystanie z nartorolek z kołami o prędkości średniej - dwójek. Koła szybsze - jedynki -  mogą być trudne do opanowania, a uzyskane prędkości mogą wystraszyć niejednego adepta. Koła wolniejsze - trójki i czwórki - mogą zbyt szybko zmęczyć mięśnie. W efekcie trening skończy się przedwcześnie, a kontynuowany na siłę przyniesie negatywne skutki dla techniki.

Nartorolki na trzech kołach

Nartorolki trzykołowe, w których na tylnej osi zamontowane są dwa wąskie koła, a na przedniej osi jedno wąskie lub szerokie, to raczej relikt przeszłości. Niegdyś popularne, obecnie niemal w całości wyparte przez nartorolki na dwóch kołach. Wciąż jeszcze można takie znaleźć na rynku wtórnym lub w ofercie niektórych producentów, zwłaszcza włoskich marek.

Nartorolki trzykołowe są bardzo stabilne, dają solidną podstawę. To dobry wybór dla osób obawiających się o stawy skokowe. Trzykołowce mają jednak sporo wad. Jedną z nich to brak możliwości korygowania toru jazdy w trakcie jazdy. To oznacza, że taki sprzęt zachowuje kierunek nadany na początku i żeby go zmienić, trzeba podnieść i przestawić nartorolkę. Trzy koła utrudniają też bieganie po trawersach, gdy droga wyraźnie opada w kierunku lewym lub prawym.

Antyrewers - niezbędny w nartorolkach do techniki klasycznej

To, co łączy wszystkie nartorolki do techniki klasycznej to mechanizm zapobiegający cofaniu się sprzętu podczas odbicia klasycznego. W nartach biegowych występują: łuska, foka lub smar odbiciowy, które zapobiegają cofaniu podczas kroków klasycznych. Taką samą funkcję spełnia “antyrewers”, zwany też potocznie “mechanizmem zapadkowym”. To rozwiązanie techniczne umożliwiające kręcenie się koła tylko w jedną stronę.

Współcześnie funkcję antyrewersu pełnią igiełkowe łożyska jednokierunkowe znajdujące się wewnątrz koła. Niemal zawsze montowane są tylko na jednej osi. Większość producentów instaluje je w tylnych kołach, ale są marki, w których znajdziesz je na kołach przednich. 

W nartorolkach niektórych marek konstrukcja pozwala na łatwe przekładanie kół jednokierunkowych z tyłu na przód i odwrotnie. Czy to ma znaczenie? Dla większości użytkowników nie ma znaczenia położenie koła jednokierunkowego (z przodu czy tyłu). Dla celów rekreacji i treningu nie warto zaprzątać sobie tym głowy. 

Mechanizm antyrewersu zawsze powoduje pewien opór toczenia, dlatego koło w nie wyposażone kręci się wolniej.

Nasze rekomendacje

Tabela 1: parametry nartorolek do techniki klasycznej rekomendowane dla zaawansowania i zastosowania

Tabela 2: Modele nartorolek do techniki klasycznej dostępne w 2025 roku rekomendowane i niezalecane dla zaawansowania i zastosowania